مشاجره خواهر و برادرها و دخالت والدین

2- بگومگوهای لفظی: این نوع بگومگوها شامل مخالفت های منطقی یا عقلی می باشند که به داد و فریاد و خشونت کشیده می شوند. در این نوع از اختلافات یکی از فرزندان حرفش را به زور به کرسی می نشاند.

3- بگومگوهای مخرب که حداقل یکی از طرفین صدمه فیزیکی یا عاطفی می بینند.
بحث های خواهر و برادرها و معمولاً نتیجه رقابت و چشم و هم چشمی است. با این حال خواهر و برادرها برای یکدیگر زمینه ساز انجام رفتارهای اجتماع پسند نیز هستند و نیازهای روانی یکدیگر را برآورده می نمایند. آنها با هم بازی می کنند و در غم و شادی یکدیگر شریکند و گاهی حکم پدر و مادر را برای خواهر و برادر کوچکتر خود دارند. یکی دیگر از عوامل اختلاف خواهر و برادر وجود تبعیض و آنان از سوی والدین است آنها انتظار دارند والدین به یک اندازه آنها را تشویق و تنبیه کنند. این در حالی است که والدین معمولاً به فرزند کوچک توجه بیشتری دارند و همین عامل زمینه ساز دعوا و اختلاف می گردد.

در مورد اختلاف خواهر و برادرها و دخالت والدین در آن نظراتی ارایه شده، عده ای معتقدند که دخالت والدین در مشاجره فرزندان باعث می شود در مورد مسئله ای که آگاهی ندارند اظهارنظر کنند. گروه دیگر می گویند بدون دخالت والدین کودک قوی تر برنده می شود و کودک دیگر احساس ناتوانی می کند. والدین باید فقط در مشاجرات شدیدی دخالت کنند که به خشونت فیزیکی، فحاشی یا از دست رفتن کنترل کودکان کشیده نشود. آنها باید از جانب داری کودکان پرهیز نمایند و دخالت هایشان در حل مشکل و تشویق کودکان به آشتی منجر شود.
نتیجه آن که مشاجره ها اجتناب ناپذیر است و لزومی ندارد والدین در هر مشاجره ای دخالت کنند.

توصیه به والدین: فرزندان خود را به خاطر مشاجره و دعوا با هم تنبیه بدنی نکنید.

در مشاجره فرزندان از دختر یا پسر طرفداری نکنید.

اختلاف و مشاجره فرزندان خود را در حضور دیگران مطرح نکنید.