یك آدم خوش شانس

از بدو تولد موفق بودم، وگرنه پام به این
دنیا نمیرسید.

از همون اول كم نیاوردم، با ضربه دكتر
چنان گریه ای كردم كه فهمید جواب
های،، هوی است.

هیچ وقت نگذاشتم هیچ چیز شكستم بدهد، پی
در پی شیر میخوردم و به درد دلم
توجه نمیكردم!

این شد كه وقتی رفتم مدرسه از همه هم سن و
سالهای خودم بلند تر بودم و
همه ازم حساب می بردند.

هیچ وقت درس نخوندم، هر وقت نوبت من شد كه
برم پای تخته زنگ می خورد. هر
صفحه ای از كتاب را كه باز میكردم جواب
سوالی بود كه معلمم از من می
پرسید.

این بود كه سال سوم، چهارم دبیرستان كه
بودم، معلمم كه من را نابغه می
دانست منو فرستاد المپیاد ریاضی!!!

تو المپیاد مدال طلا بردم! آخه ورق من گم
شده بود ویكی از ورقه های بی
اسم بود منم گفتم اسممو یادم رفت بنویسم!

بدون كنكور وارد دانشگاه شدم هنوز یك ترم
نگذشته بود كه توی راهروی
دانشگاه یه دسته عینك پیدا كردم، اومدم
بشكنمش كه خانمی سراسیمه خودش را
به من رسوند و از این كه دسته عینكش رو
پیدا كرده بودم حسابی تشكر كرد و
گفت: نیازی به صاف كردنش نیست زحمت نكشید
این شد كه هر وقت چیزی از زمین
بر می داشتم، یهو جلوم سبز میشد و از این
كه گمشده اش را پیدا كرده بودم
حسابی تشكر میكرد. بعدا توی دانشگاه
پیچید دختر رئیس دانشگاه، عاشق ناجی
اش شده، تازه فهمیدم كه اون دختر كیه و
اون ناجی كیه!

یك روز كه برای روز معلم برای یكی از
استادام گل برده بودم یكی از بچه ها
دسته گلم رو از پنجره شوت كرد بیرون، منم
سرك كشیدم ببینم كجاست كه دیدم
افتاده تو بغل اون دختره! خلاصه این شد
ماجری خواستگاری ما و الان هم
استاد شمام! كسی سوالی نداره؟؟؟؟؟؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: