لابد شنیده‌اید كه فلانی آدم آویزانی است؛ یعنی همیشه محتاج توجه، بخشش، محبت یا حتی پول و امكانات دیگران است خدا نكند همسر كسی چنین خلق و خویی داشته باشد چون كار از عشق و عاشقی می‌كشد به كینه و نفرت.

برخلاف تصور بعضی که عزت نفس یا همان مناعت طبع را شکلی از غرور تعبیر می‌کنند ، عزت‌نفس رفتاری است که دقیقا باعث استحکام روابط زناشویی می‌شود. زن یا مردی که از عزت نفس کافی برخوردار نیست، برای رفتارها، برنامه‌ها و خواسته‌های فردی‌اش تعریف مشخصی ندارد و درست به همین دلیل نمی‌تواند حقی هم برای همسرش قائل شود. 

در واقع کسی که احترام‌گذاشتن به خودش را یاد نگرفته است، نمی‌تواند به دیگری هم احترام بگذارد و نیازها و خواسته‌های او را محترم بشمارد

خواهش‌های مكرر:  همیشه انتظاراتی در طرفین وجود دارد (مثل خرید هدیه، بودن در کنار هم، پاسخ‌گفتن به نیازهای عاطفی و...) اما خواستن و به‌زبان‌آوردن این خواسته‌ها به شكل مكرر و با اصرار، نشان‌دهنده کمبود یا نبود مناعت طبع است. 

همیشه همین‌جا باش! جای شکی نیست که عشق و علاقه ما به‌هم، احساس نیاز به بودن در کنار یكدیگر را ایجاد و تقویت می‌کند اما گاهی این علاقه به حسی بیمارگونه تبدیل می‌شود که آزادی طرف مقابل را از او می‌گیرد. 

شك می‌كنم پس هستم! وقتی عزت نفس‌مان را از دست می‌دهیم یا اصلا این ویژگی رفتاری را نداریم، دائما به همه رفتارهای طرف مقابل شک می‌کنیم. برای برطرف‌کردن این شک و تردید هم مدام او را سؤال‌پیچ می‌کنیم. 

كی گفته تو مهمی؟ بی‌توجهی به توانایی‌ها، تشویق و تعریف‌نکردن از طرف مقابل، بی‌توجهی به خواسته‌های او به عمد، نشان‌دهنده مناعت طبع پایین ماست چون دوست نداریم یا نمی‌خواهیم توانایی‌های همسرمان را ببینیم و جدی بگیریم. 

ایستادن روی خط مرز؛ بسیاری از اختلافات زناشویی، ناشی از بی‌توجهی به حریم شخصی طرف مقابل است. این حریم باید محترم شمرده شود. زن یا شوهری که مناعت طبع ندارد، با حضور دائمی‌اش- چه به‌صورت فیزیکی و چه با تلفن‌کردن‌های مکرر یا هر شیوه دیگر  آرامش طرف مقابل را به هم می‌زند. 

حساب واقعا حسابه؟ وقتی مناعت طبع از وجودمان پر می‌کشد، جیب‌هایمان از هم جدا می‌شود و تو و من وارد زندگی می‌شود. 

دو دوتا گاهی 5 تا گاهی كمتر! اگر در مقابل هر کار یا محبتی که برای طرف مقابل انجام می‌دهیم، انتظار تلافی داشته باشیم و حسابگری کنیم، مطمئن باشیم، مناعت طبعمان را فراموش کرده‌ایم. 

البته هنوز هم عده معدودی مخالف این روند هستند. آنها براین باورند که تنها سیرت و باطن افراد مهم است نه ظاهر آنها. اما همه ما می دانیم که مردم به افرادی که خوش لباس هستند با یک دید دیگر نگاه می کنند. با این وجود ما خود منکر اهمیت شخصیت و هویت افراد نیستیم اما قبول کنید که هیچ کس در برخورد اول و با اولین نگاه نمیتواند پی به خصوصیات اخلاقی شما ببرد و برای مثال بگوید: “آه ، خدای من شما واقعا آدم شوخ طبعی هستید.” پس اولین ویژگی که در یک برخورد بیش از سایر مسایل توجه دیگران را به خود جلب میکند وضعیت ظاهری شماست.

در جهان امروزی برای اینکه همیشه یک گام از سایرین جلوتر باشید می بایست به وضع ظاهری خود بیش از پیش اهمیت بدهید و در این راه کلیه حواس خود را به کار گیرید. این امر ممکن است در نگاه اول برای شما (به ویژه آقایان) کمی هولناک جلوه کند، اما بهتر است ترس را کنار بگذارید.

من اینجا هستم تا شما را راهنمایی کنم:

۱-  طبق توصیه کارشناسان عمل کنید
 تعداد بسیار زیادی از آقایان طرز پوشش کاملا تحمیلی دارند، به این معنا که لباسهایی را بر تن می کنند که در ابتدا مادرانشان برای آنها انتخاب می کردند سپس نامزدها و در آخر هم همسرانشان. از سوی دیگر مردان به ظاهر مقتدری هم وجود دارند که ترجیح میدهند هیچ سبک خاصی در پوشش خود نداشته باشند تنها به این دلیل که نمیخواهند از یک شیوه تحمیلی در لباس پوشیدن پیروی کنند.
 اگر تا کنون امکان استفاده از یک سبک دلخواه در طرز لباس پوشیدن خود را نداشته اید بهتر است از امروز نصایح کارشناسان را در زندگی خود به کار گیرید. به جای اینکه سر مقاله های ورزشی را بخوانید یا به دنبال عکس کودک هفته در مجله خانواده باشید بهتر است به سراغ یکی از مجله هایی که مربوط به آقایان است بروید و اگر به اینترنت دسترسی دارید به بخش مد و مسائل زندگی سایت مردمان مراجعه کنید.

با خواندن چند مقاله متوجه نکاتی میشوید که همیشه باید رعایت شوند.
مثلا: هیچ گاه جورابهای روشن را با کفشهای تیره نپوشید، سعی کنید همیشه کفش خود را با کمربندتان جور کنید، و از پوشیدن لباسهای خیلی تنگ به شدت پرهیز کنید.هنگامیکه در حال ورق زدن مجله ها هستید به تبلیغاتی که همیشه به سادگی از آنها می گذشتید توجه کنید . بهترین ایده در پیدا کردن الگوهای مناسب پوششی در همین تبلیغات نهفته است.

 5- خود واقعی تان باشید
مهمترین اصل در این مبحث حفظ شخصیت واقعی فرد است. اگر لباسی بر تن یک مدل زیبا به نظر برسد الزاما به این معنا نیست که بر تن شما نیز همان اثر را خواهد داشت. اگر در آن احساس راحتی نمیکنید و از پوشیدن آن احساس خوبی به شما دست نمیدهد، هیچ اجباری نیست، با کمال آرامش آنها را از تن دربیاورید.    آنقدر سبک های مختلف وجود دارد که شما به راحتی میتوانید مدل دلخواه خود را از میان آنها انتخاب کنید. حتی اگر هیچ یک از آن مدل ها با احساسات شما هماهنگی نداشت هیچ جای نگرانی نیست، لباسی را بپوشید که در آن احساس راحتی میکنید و برازنده شماست زیرا هیچ اجباری در کار نیست.

ته دیگ در میهمانی‌ ها وقتی برنج را می ‌کشند همه در انتظار دیس ته‌ دیگ هستند. گاهی تا این دیس سر سفره گذاشته شود محتوایش به نصف می ‌رسد چون همه قبل از نشستن به دور سفره به این ظرف ناخنک زده ‌اند. اما در برخی از موارد این ته‌ دیگ‌ های جذاب سوخته‌ اند ولی باز هم مشتری دارند در حالی که همه به هم می ‌گویند خوردن ته ‌دیگ سوخته زیانبار است. هفته نامه ی سلامت برای روشن تر شدن این موضوع به سراغ دکتر محمد جعفر فره ‌وش، فوق ‌تخصص گوارش و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران رفته ‌است که در ادامه مشروح این مصاحبه را مطالعه خواهید کرد. آقای دکتر! اول از همه بگویید که حرارت دیدن مواد غذایی چقدر خطرناک است؟ مصرف مواد غذایی ‌ای که به دنبال حرارت دیدن زیاد، بافت و کیفیت خود را از دست داده ‌اند و در نهایت سوخته ‌اند، می ‌تواند سلامت انسان را تهدید کند. بنابراین به تمام افراد و خصوصا کسانی که ناراحتی‌ های گوارشی و زمینه‌ های ژنتیکی و محیطی ابتلا به سرطان را دارند، توصیه می‌ کنم که غذاها را با حداقل حرارت‌ دیدگی و به روش آب‌ پز و بخارپز آماده کرده و میل کنند. چرا می ‌گویند قسمت‌ های سوخته ی گوشت، مرغ، جگر و ماهی را نخورید؟ قهوه ‌ای یا سیاه شدن انواع گوشت‌ در اثر حرارت بالا، سبب تشکیل مواد هیدروکربن‌ های حلقوی آروماتیک(PAHs) در آن ها می ‌شود. این مواد با ورود به بدن می ‌توانند قسمت ‌های مختلف را مستعد ابتلا به سرطان‌ کنند. بنابراین به همه ی افراد توصیه می ‌کنم قسمت ‌های سوخته و زغالی ‌شده ی انواع گوشت‌ ها را مصرف نکنند. سرطان بیماری ‌ای نیست که تنها تابع یک عامل باشد. عوامل ژنتیکی و محیطی بسیار متعددی در ایجاد انواع سرطان ‌ها دخیل‌ اند که همه در کنار هم، فرد را به این بیماری مبتلا می ‌کنند چه سرطا‌ن‌ هایی؟ مهم‌ ترین سرطان‌ هایی که به دنبال خوردن این مواد غذایی سوخته ایجاد می ‌شوند سرطان مری و معده هستند اما دیگر سرطان‌ ها مثلا سرطان پروستات هم می‌ توانند با داشتن این عادت بدغذایی بروز کنند. به غیر از گوشت، گروه‌ های غلات هم هنگام طبخ ممکن است بسوزند. در این‌ باره هم توضیح می ‌دهید؟ حرارت دادن زیاد به سیب‌ زمینی و نان ‌ها که حاوی نشاسته هستند سبب افزایش غلظت مواد سمی آکریلامیدی تا 5 برابر می ‌شود. سرطان ‌زایی آکریلامید‌ها با آزمایش‌ هایی بر حیوا‌ن‌ ها اثبات شده است. این مواد به خصوص در سیب ‌زمینی‌ هایی که با کودهای ازته کشت داده می‌ شوند به وجود می ‌آیند. متاسفانه امروزه هنوز در برخی نقاط ایران از این نوع کودها استفاده می ‌شود. بنابراین توصیه می ‌کنم انواع غلات و مواد نشاسته‌ ای را با حرارت ‌های مستقیم و شدید آماده مصرف نکنید. در مورد حرارت مستقیم که اشاره کردید، پس باید به تنور نانوایی های سنتی هم مشکوک باشیم؟ بله البته. در واقع، تنور‌های سنتی نانوایی ‌ها با سوخت ‌هایی چون گازوییل و نفت روشن می ‌شوند در این حالت مواد سرطان‌ زای حاصل از سوختن این سوخت ‌ها بر سنگ ‌ها و سطح داخلی تنور می ‌نشیند و با قرار گرفتن خمیر در تنور روی سطح نان پخش می ‌شود. بنابراین مصرف طولانی‌ مدت این نان‌ ها هم می ‌تواند افراد مستعد را به سرطان مبتلا کند. پس چه نانی بخوریم؟ بهتر است از نانوایی‌ هایی نان تهیه کنید که تنور‌های الکتریکی دارند نه تنورهایی که با سوخت فسیلی کار می ‌کنند که خوشبختانه این تنورها در کشور ما در حال جایگزین شدن با انواع سنتی هستند. گوجه کبابی ما ایرانیان کاهو را ته ‌دیگ می‌ گذاریم یا گوجه را به سیخ می‌ کشیم. آیا این سبزیجات تغییررنگ داده یا سوخته هم سرطان ‌زا می‌ شوند؟ حرارت ‌دیدن زیاد، بافت ماده ی غذایی را به شدت تغییر می ‌دهد اگر چه خوراکی حاصل با ذائقه ی ما هماهنگی دارد اما دیگر بیشتر مواد مغذی و مفیدش را از دست داده است. البته همه ی گروه‌ های غذایی بعد از حرارت دیدن مملو از مواد سرطان ‌زا نمی ‌شوند. مطالعاتی که روی ذرت و برنج هم انجام شده حاکی از آن است که این گروه‌ های غذایی در اثر حرارت سرطان ‌زا نمی شوند. در حالی که سیب ‌زمینی و آرد گندم با حرارت دیدن زیاد به منابع ترکیبات سرطان زا بدل خواهند شد. آیا خشکی ته ‌دیگ و خوراکی‌ هایی که به دنبال طبخ، خشک شده ‌اند برای پوشش دستگاه گوارش مشکل ‌زا هستند؟ بله. این مواد خشک، خراش‌ ها و به دنبال آن التهاباتی را بر دیواره ی مری و معده و حتی دهان ایجاد می ‌کنند که خود عامل مستعد کننده ی ابتلا به سرطان است. البته مصرف هرازچندگاه این مواد خشک، مشکل ‌ساز نیست اما اگر عادت دارید مرتب این‌ گونه غذاها را میل کنید مثلا سیب ‌زمینی سرخ ‌شده، کباب‌ های برشته، ته‌ دیگ خشک و... باید به پیامد‌هایش هم بیندیشید. آیا ارتباط مستقیمی میان خوردن مواد غذایی سوخته و ابتلا به سرطا‌ن‌ هایی که توضیح دادید، وجود دارد؟ سرطان بیماری ‌ای نیست که تنها تابع یک عامل باشد. عوامل ژنتیکی و محیطی بسیار متعددی در ایجاد انواع سرطان ‌ها دخیل‌ اند که همه در کنار هم، فرد را به این بیماری مبتلا می ‌کنند. ‌در مورد مواد غذایی سوخته مثلا ته ‌دیگ هم وضع به همین منوال است. اگر فرد عوامل مساعد سرطان را داشته باشد خوردن قسمت‌ های سوخته غذا به طور مکرر، احتمال ابتلای او به سرطان را به شدت افزایش خواهد داد.

منبع:بخش تغذیه تبیان

به طور میانگین، همه مردم جهان، روزی دو مرتبه دروغ می‌گویند. برخی افراد، دروغگوهای خوبی نیستند و زود لو می‌روند اما برخی دیگر دروغگوهای قهاری هستند.

دوست دارید بدانید طرف مقابل‌تان در یک رابطه دروغ می‌گوید یا راست؟ به این ۷ نشانه دقت کنید:

۱. اضطراب و عرق کردن: شناخته‌ترین نشانه‌هایی که می‌تواند یک فرد دروغگو را لو دهد، عرق کردن و اضطراب اوست. زمانی که ما دروغ می‌گوییم همیشه می‌ترسیم لو برویم. به همین دلیل دچار اضطراب می‌شویم و اضطراب با افزایش ضربان قلب و عرق کردن همراه است. اما این موضوع در رابطه با همه مردم صادق نیست. برخی افراد به دروغگویی عادت دارند و دچار اضطراب نمی‌شوند!

۲. صدای خیلی زیر یا خیلی بم: روان‌شناسان معتقدند صدا، علامت خوبی برای شناسایی دروغگو است. چرا؟ در واقع این ما نیستیم که صدا را کنترل می‌کنیم. مغز بر اساس احساساتی که داریم آن را به شکل اتوماتیک تنظیم می‌کند. وقتی دروغ می‌گوییم، می‌ترسیم رسوا شویم. به همین علت معمولا تن صدا تغییر می‌کند و خیلی زیر یا خیلی بم می‌شود.

۳. سخنان ضد و نقیض: دروغگوها به دلیل ترس از رسوا و شرمگین شدن تعادل احساسی درستی نداشته و حتی حرف‌های آنها کم و بیش ضد و نقیض است. برای آنکه مطمئن شوید یک فرد دروغ می‌گوید از او بخواهید دقیقا حرفی را که در یک موقعیت خاص زده برای شما در مواقع مختلف تکرار کند، حتی سوالات متفاوت و مدام در مورد همان مساله می‌تواند ثبات فکری دروغگو را بر هم بریزد.

۴. میمیک‌های غیرمعمول: پلک زدن‌های مداوم، مالیدن پلک، نگاه‌های مبهم... همگی اینها نشانه میمیک صورت یک فرد حین دروغ گفتن است. صورت دقیقا احساساتی را که داریم نشان می‌دهد و کنترل عمقی آنها کمی سخت است. اگر فردی میمیک غیرطبیعی و غیرمعمول دارد و حین صحبت با شما دچار تیک خاصی مثل مالیدن پلک می‌شود، می‌توانید به حرف‌های او شک کنید.

۵. ژست‌های مخصوص: سرفه کردن درون مشت، بالا بردن دست روی سر و عقب بردن بالاتنه موقع حرف زدن از جمله ژست‌های آدم‌های دروغگو است. البته باید مراقب هم بود. برخی دروغگوها برای آنکه احساسات‌شان نمایان نشود حین حرف زدن کاملا خنثی عمل می‌کنند.

۶. حرف زدن وسواسی: دروغگوها معمولا در صحبت کردن وسواس به خرج نمی‌دهند و همه مسایل را رو نمی‌کنند. اگر شما حین صحبت‌ها از فردی بخواهید با دقت بیشتری مسایل را برای شما بیان کند و به عبارتی وسواسی‌تر از او سوال کنید، معمولا دروغگو چون حافظه خوبی ندارد و در دور بعد قادر به بیان همان جواب‌ها نیست. درنهایت می‌توانید از زبان او این جملات را بشنوید «به من اعتماد نداری؟» اگر فردی واقعا دروغگو نباشد، خیلی سریع از کوره درنمی‌رود و برای بار دوم هم به برخی سوالات شما پاسخ می‌دهد.

۷. احساسات اغراق‌آمیز: وقتی فردی فقط با دهان می‌خندد یعنی یا می‌خواهد رعایت ادب کرده باشد یا دروغگوی ماهری است. یک لبخند صادقانه با عقب رفتن لب‌ها و چین خوردن پلک‌ها در سمت خارج همراه است. یک دروغگو معمولا تنها با دهان می‌خندد تا احساسات درونی خود را مخفی کند..